Zakelijke cultuurverschillen tussen België en Nederland zijn zo groot dat die zelfs Chinese zakenmensen al heel snel opvallen. Dat bleek toen ik vorige week aan de praat raakte met een Chinese zakenvrouw die sinds 2013 vanuit een handelskantoor in Antwerpen veel zaken doet met Belgen, Nederlanders, maar ook Duitsers en Fransen.

Ik ontmoette deze Chinese dame tijdens de nieuwjaarsreceptie van het Antwerpse kantoor van Deloitte Belgium waar ik die avond een lezing gaf over zakelijke cultuurverschillen tussen België en Nederland.

Toen ik haar vroeg wat ze deed, legde zij me uit dat ze Europese en Chinese bedrijven met elkaar in contact brengt. Dit om na te gaan of ze met elkaar zaken kunnen doen.

Toen deze Chinese dame vroeg wat ik deed, vertelde ik haar met enige schroom dat ik me o.a. bezig houdt met het overbruggen van de zakelijke cultuurverschillen tussen Belgische en Nederlandse bedrijven en dat dit haar als Chinese waarschijnlijk wel vreemd in de oren zal klinken.

 Ik deed er nog een schepje bovenop door te zeggen dat ik er zelfs boeken (Valse Vrienden) over schreef. Dat veel buitenlandse bedrijven kiezen voor een Benelux-structuur, maar dat die vooral in hun marketing- en sales-teams vaak tot de nodige problemen leidt als gevolg van die cultuurverschillen.

Tot mijn verbazing begreep ze meteen waar ik het over had. Zij vertelde me dat ze met zowat alle Europese nationaliteiten zaken deed. De zakelijke cultuurverschillen tussen Nederlanders en Belgen had zij zelf inderdaad ook als gigantisch ervaren.

Zo had ze vastgesteld dat het beslissingsproces in Belgische organisaties vaak langer is dan in Nederlandse bedrijven. Ook was het voor haar niet altijd duidelijk wie er in Belgische organisaties beslissingen nemen.

Na afloop van mijn lezing sprak ik haar weer. Ofschoon haar Nederlands nog niet helemaal comme si comme ça was, had ze naar eigen zeggen mijn verhaal goed kunnen volgen.

Of ze voor haar komst naar Europa wist dat er onderling zulke grote zakelijke culturele verschillen bestaan, vroeg ik haar? Het was haar wel verteld, antwoordde ze.

Zo was ze zich bewust van een aantal culturele verschillen tussen Fransen en Duitsers. Ook wist ze dat Nederlanders redelijk direct waren, maar dat de verschillen tussen België en Nederland zo groot waren, dat was aanvankelijk toch een heel grote verrassing.

Op de vraag of ze liever met Nederlanders dan met Belgen zaken doet, hield ze zich heel diplomatiek op de vlakte. Wel wilde ze kwijt dat de manier waarop Belgen en Fransen zaken doen veel overeenkomsten met elkaar hebben en dat hetzelfde geldt voor Nederlanders en Duitsers.

Maar wat Chinezen en Belgen wel met elkaar gemeen hebben, is dat het opbouwen van een vertrouwensrelatie in België net als in China van groot belang is, terwijl dat naar haar gevoel in Nederland wat minder belangrijk is.